نمازهای ماه ذی الحجه فضیلت ماه ذی الحجه

نماز ده شب اول
دهه اول این ماه بسی فضیلت و شرافت دارد، این دهه ایامش ایام معلومات است که در قرآن مجید ذکر آن شده است: «و یذکروا اسم الله فی ایّام معلومات».[1]
از رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ مروی است که عمل خیر و عبادت در هیچ ایامی نزد حق تعالی محبوبتر نیست.[2]
دهه اول این ماه بسیار با ارزش است تا آن جا که رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرموده اند: «روزهای پاکتر از این دهه، نزد خداوند نیست».[3]
اعمال دهه اول ذی الحجه
1. روزه گرفتن نه روز اول این دهه
2. در هر شب از دهه اول مابین نماز مغرب و عشاء دو رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت پس از حمد سوره توحید و سپس این آیه را بخواند: «و واعدنا موسی ثلثین لیله و اتممناهها بعشر فتمّ میقات ربّه اربعین لیله و قال موسی لأخیه هارون اخلفنی فی قومی و اصلح و لا تتّبع سبیل المفسدین» تا شریک ثواب حاجیان گردد، بدون این که از ثواب آنان چیزی کاسته شود.
ما به موسی، سی شب مهلت دادیم و ده شب دیگر بر آن افزودیم و دیدار با خدایش چهل شب کامل گردید. موسی به هارون برادرش گفت: جانشین من در میان قبیله ام باش، آرامش را برقرار ساز و پیروی از راه بدکاران مکن.[4]
نماز حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ در روز اول
روز بسیار مبارکی است و در آن چند عمل وارد است: اول روزه، که ثواب زیاد دارد، دوم نماز.
نماز حضرت فاطمه ـ سلام الله علیها ـ که آن چهار رکعت است به دو سلام، مثل نماز امیر المؤمنین ـ علیه السّلام ـ در هر رکعت حمد یک مرتبه و توحید پنجاه مرتبه و بعد از سلام تسبیح آن حضرت بخواند و بگوید:
«سبحان ذی العزّ الشّامخ المنیف سبحان ذی الجلال البانخ العظیم سبحان ذی الملک الفاخر القدیم سبحان من یری اثر النّمله فی الصّفا سبحان من یری وقع الطّیر فی الهواء سبحان من هو هکذا و لا هکذا غیره».[5]
نماز روز عرفه (روز نهم)
چون وقت زوال شد، زیر آسمان رود و نماز ظهر و عصر را با رکوع و سجود نیکو به عمل آورد و چون فارغ شود دو رکعت نماز بخواند، در رکعت اول بعد از حمد سوره توحید و در رکعت دوم بعد از حمد سوره کافرون بخواند. به گناهان خویش اقرار و اعتراف نماید و آن گاه بگوید: «سبحان الذی فی السّماء...».[6]
یاد آوری می‎شود که برای ماه محرم نمازهایی هست که در کتاب شریف مفاتیح الجنان به تفصیل آورده شده است.

[1] . سوره حج، آیه 28.
[2] . مفاتیح الجنان، ص 510.
[3] . تقویم عبادی، ص 105.
[4] . اقبال، ص 317، وسائل الشیعه، ج 3، ص 296، المصباح المنیر، ص 436.
[5] . مفاتیح الجنان، ص 514.
[6] . مفاتیح الجنان، ص 527.

شهادت باب الحوائج آقا امام جواد(علیه السلام) رابه ساحت مقدس مولا امام زمان(عج)

وآقا علی بن موسی الرضا(علیه السلام) وآقا امام خامنه ای (مدظله العالی)

وشما شیعیان تسلیت وتعزیت عرض می کنم امیدوارم همه ما ازشفاعت این خاندان کرام برخوردار بشویم.

این نوگل باغ ولایت و عصمت گرچه کوتاه عمر بود ولی رنگ و بویش مشام جانها را بهره مند ساخت . آثار فکری و روایاتی که از آن حضرت نقل شده و مسائلی را که آن امام پاسخ گفته و کلماتی که از آن حضرت بر جای مانده ، تا ابد زینت بخش صفحات تاریخ اسلام است .

دوران عمر آن امام بزرگوار 25 سال و دوره امامتش 17سال بوده است . معتصم عباسی از حضرت جواد (ع ) دعوت کرد که از مدینه به بغداد بیاید .امام جواد در ماه محرم سال 220هجری به بغداد وارد شد . معتصم که عموی ام الفضل زوجه حضرت جواد بود ، با جعفر پسر مأمون و ام الفضل بر قتل آن حضرت همداستان شدند .
علت این امر - همچنان که اشاره کردیم - این اندیشه شوم بود که مبادا خلافت از بنی عباس به علویان منتقل شود . از این جهت ، درصدد تحریک ام الفضل برآمدند و به وی گفتند تو دختر و برادرزاده خلیفه هستی ، و احترامت از هر جهت لازم است و شوهر تو محمد بن علی الجواد، مادر علی هادی فرزند خود را بر تو رجحان می نهد.
این دو تن آن قدر وسوسه کردند تا ام الفضل - چنان که روش زنان نازاست - تحت تأثیر حسادت قرار گرفت و در باطن از شوهر بزرگوار جوانش آزرده خاطر شد و به تحریک و تلقین معتصم و جعفر برادرش ، تسلیم گردید . آنگاه این دو فرد جنایتکار سمی کشنده در انگور وارد کردند و به خانه امام فرستاده تا سیاه روی دو جهان ، ام الفضل ، آنها را به شوهرش بخوراند . ام الفضل طبق انگور را در برابر امام جواد (ع ) گذاشت ، و از انگورها تعریف و توصیف کرد و حضرت جواد (ع ) را به خوردن انگور وادار و در این امر اصرار کرد .

امام جواد (ع ) مقداری از آن انگور را تناول فرمود . چیزی نگذشت آثار سم را در وجود خود احساس فرمود و درد و رنج شدیدی بر آن حضرت عارض گشت.
حضرت جواد (ع ) فرمود : ای ام الفضل بدان که خداوند متعال در این چند روزه دنیا تو را به دردی مبتلا کند و به روزگاری بیفتی که نتوانی از آن نجات بیابی .

آداب و اعمال دحوالارض

1 - روزه داشتن، که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد. 

2 - احیاء و شب بیداری شب بیست و پنجم، که برابر با یک سال عبادت است.

3 - ذکر و دعا خواندن.

4 - انجام غسل به نیت روز دحوالارض.

5 - دو رکعت نماز؛ به این صورت که هنگام ظهر (و زوال شمس) دو رکعت نماز بخواند، در هر رکعت یک بار «حمد» و پنج مرتبه سوره «شمس» را بخواند، و بعد از سلام نماز بگوید:

«لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظیمِ.» 

آن گاه این دعا را بخواند: «یا مُقیلَ الْعَثَراتِ اَقِلْنی عَثْرَتی. یا مُجیبَ الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتی. یا سامِعَ الْاَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتی وَارْحَمْنی وَتَجاوَزْ عَنْ سَیئاتی وَما عِنْدی، یا ذَالْجَلالِ وَاالْاِکْرامِ؛ 

‌ای در گذرنده لغزش‌ها، از لغزش [و خطایم] در گذر.‌ای اجابت کننده درخواست‌ها، دعاهایم را بپذیر.‌ای [خدایی] که صداها را می‌شنوی، صدایم را بشنو [و به من توجّه فرما] و مرا مورد رحمت خویش قرار بده، و از بدی‌های من و آنچه نزد من است در گذر،‌ای صاحب جلالت و بزرگواری.»

6 - خواندن دعای ذیل: «اَللَّهُمَّ داحِی الْکَعْبَةِ وَفالِقَ الْحَبَّةِ وَصارِفَ اللَّزْبَةِ وَکاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ اَسْئَلُکَ فی هذَا الْیوْمِ مِنْ اَیامِکَ الَّتی اَعْظَمْتَ حَقَّها وَاَقْدَمْتَ سَبْقَها وَجَعَلْتَها عِنْدَ الْمُؤْمِنینَ وَدیعَةً...» 

به دلیل طولانی بودن دعا، تمام آن را در اینجا نقل نمی‌کنیم. خوانندگان محترم می‌توانند برای خواندن این دعا به کتاب «مفاتیح الجنان»، اعمال روز دحو الارض در ماه ذی قعده مراجعه کنند.

7 - زیارت ثامن الحجج، امام هشتم علیه السلام از برترین اعمال مستحب این روز می‌باشد و سخت مورد تأکید و سفارش قرار گرفته است

8 - احیاء و بیدار بودن در شب 25 ذی قعده و انجام عبادات در آن شب برابر با صد سال عبادت است.

امام هشتم علیه السلام فرمود: «صُومُوا فَاِنَّنی اَصْبَحْتُ صائِماً؛ روزه بگیرید، من امروز روزه دار هستم.»

عرض کردند: «جُعِلْنا فِداکَ‌ای یوْمٍ هُوَ؟»؛ فدایت شویم، امروز چه روزی است؟» فرمودند: «یوْمٌ نُشِرَتْ فیه الرَّحْمَةُ وَدُحِیتْ فیهِ الاَرْضُ وَنُصِبَتْ فیهِ الْکَعْبَةُ وَهَبَطَ فیهِ آدَمُ؛ روزی است که در آن رحمت خداوند فراگیر شده است، زمین گسترش یافته است، کعبه نصب شده است و حضرت آدم علیه السلام به زمین فرود آمده است.»

منظور از «دحوالارض» این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران‌های سیلابی نخستین فرا گرفته بود، این آب‌ها تدریجاً در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر بر آوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند.  از طرف دیگر زمین در آغاز به صورت پستی‌ها و بلندی‌ها یا شیب‌های تند و غیر قابل سکونت بود، باران‌های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‌ها گستردند، و تدریجاً زمین‌های مسطّح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن‌ها به «دَحو الارض» تعبیر می‌شود.

روز بیست و پنجم ذی قعده هم زمان با «دَحْوُ الاَرْض» (گسترش یافتن زمین) است. در شب این روز نیز طبق روایتی از امام هشتم علیه السلام ولادت حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام واقع شده است. 

همچنین این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعودعلیه السلام معرّفی شده است. 

این روز، جزء چهار روز  معروفی است که روزه آن پاداش و ثواب هفتاد سال روزه را دارد.

ما را در این روز مهم فراموش نکنید

التماس دعا

بسمه رب شهداء

یاد  امام وشهداء هشت سال دفاع مقدس را  گرامی می داریم وامیدواریم خدای متعال ما را

مدیون خون شهداء نگرداند وما را پاسدار خونی که ریخته شد بگرداند.                  

این روز را به امام خامنه ای (مدظلله العالی) وتمام غیور مردان ایران زمین وخانواده معظم  

شهداء تبریک وتهنیت عرض می کنیم.

یاد امام وشهداء پاینده باد

 آیه شماره 10  از سوره مبارکه عنکبوت

وَمِنَ النَّاسِ مَن یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِن جَاء نَصْرٌ مِّن رَّبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ

أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ

و برخى از مردم (به زبان) می ‏گویند: به خداوند ایمان آورده‏ ایم، پس هرگاه در راه خدا آزار ببینند، اذیّت و آزار مردم

را به عنوان عذاب خداوند قرار مى ‏دهند، و اگر از جانب پروردگارت یارى و پیروزى رسد، با تأکید مى‏ گویند: ما با شما

بودیم. آیا (نمى ‏دانند که هیچ کس از) خدا به آنچه در دلهاى جهانیان مى‏ گذرد، آگاه ‏تر نیست؟

اظهار ایمان برخى از مردم، زبانى است، نه قلبى. «و مِن الناس مَن یقول آمنّا»

گاهى ایمان، اذیّت و آزار مردم را بدنبال دارد که باید تحمّل کرد. «آمنّا - اوذى فى اللَّه»

مؤمن، مقاوم است. «ولنصبرنّ على ما اذیتمونا»ولى منافق، ناپایدار است. «فاذا اوذى ... جعل...»

ایمان واقعى در هنگام سختى‏ ها روشن مى ‏شود. «فاذا اوذى فى اللَّه» حضرت على ‏علیه السلام مى‏ فرماید: «فى تقلّب

الاحوال علم جواهر الرّجال» در فراز و نشیب‏ ها و حالات گوناگون، جوهره‏ ى انسان آشکار مى ‏شود.

منافق، فرصت‏ طلب است و به هنگام پیروزى خود را مؤمن مى‏ داند، و در گرفتن مزایا، اصرار مى ‏ورزد. «لیقولنّ انّا کنّا معکم»

تظاهر و نهان‏ کارى سودى ندارد، خداوند از درون همه آگاه است. «أولیس اللَّه باعلم بما فى صدور العالمین»