آداب و اعمال دحوالارض

1 - روزه داشتن، که ثواب هفتاد سال عبادت را دارد. 

2 - احیاء و شب بیداری شب بیست و پنجم، که برابر با یک سال عبادت است.

3 - ذکر و دعا خواندن.

4 - انجام غسل به نیت روز دحوالارض.

5 - دو رکعت نماز؛ به این صورت که هنگام ظهر (و زوال شمس) دو رکعت نماز بخواند، در هر رکعت یک بار «حمد» و پنج مرتبه سوره «شمس» را بخواند، و بعد از سلام نماز بگوید:

«لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِی الْعَظیمِ.» 

آن گاه این دعا را بخواند: «یا مُقیلَ الْعَثَراتِ اَقِلْنی عَثْرَتی. یا مُجیبَ الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتی. یا سامِعَ الْاَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتی وَارْحَمْنی وَتَجاوَزْ عَنْ سَیئاتی وَما عِنْدی، یا ذَالْجَلالِ وَاالْاِکْرامِ؛ 

‌ای در گذرنده لغزش‌ها، از لغزش [و خطایم] در گذر.‌ای اجابت کننده درخواست‌ها، دعاهایم را بپذیر.‌ای [خدایی] که صداها را می‌شنوی، صدایم را بشنو [و به من توجّه فرما] و مرا مورد رحمت خویش قرار بده، و از بدی‌های من و آنچه نزد من است در گذر،‌ای صاحب جلالت و بزرگواری.»

6 - خواندن دعای ذیل: «اَللَّهُمَّ داحِی الْکَعْبَةِ وَفالِقَ الْحَبَّةِ وَصارِفَ اللَّزْبَةِ وَکاشِفَ کُلِّ کُرْبَةٍ اَسْئَلُکَ فی هذَا الْیوْمِ مِنْ اَیامِکَ الَّتی اَعْظَمْتَ حَقَّها وَاَقْدَمْتَ سَبْقَها وَجَعَلْتَها عِنْدَ الْمُؤْمِنینَ وَدیعَةً...» 

به دلیل طولانی بودن دعا، تمام آن را در اینجا نقل نمی‌کنیم. خوانندگان محترم می‌توانند برای خواندن این دعا به کتاب «مفاتیح الجنان»، اعمال روز دحو الارض در ماه ذی قعده مراجعه کنند.

7 - زیارت ثامن الحجج، امام هشتم علیه السلام از برترین اعمال مستحب این روز می‌باشد و سخت مورد تأکید و سفارش قرار گرفته است

8 - احیاء و بیدار بودن در شب 25 ذی قعده و انجام عبادات در آن شب برابر با صد سال عبادت است.

امام هشتم علیه السلام فرمود: «صُومُوا فَاِنَّنی اَصْبَحْتُ صائِماً؛ روزه بگیرید، من امروز روزه دار هستم.»

عرض کردند: «جُعِلْنا فِداکَ‌ای یوْمٍ هُوَ؟»؛ فدایت شویم، امروز چه روزی است؟» فرمودند: «یوْمٌ نُشِرَتْ فیه الرَّحْمَةُ وَدُحِیتْ فیهِ الاَرْضُ وَنُصِبَتْ فیهِ الْکَعْبَةُ وَهَبَطَ فیهِ آدَمُ؛ روزی است که در آن رحمت خداوند فراگیر شده است، زمین گسترش یافته است، کعبه نصب شده است و حضرت آدم علیه السلام به زمین فرود آمده است.»

منظور از «دحوالارض» این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران‌های سیلابی نخستین فرا گرفته بود، این آب‌ها تدریجاً در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر بر آوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند.  از طرف دیگر زمین در آغاز به صورت پستی‌ها و بلندی‌ها یا شیب‌های تند و غیر قابل سکونت بود، باران‌های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‌ها گستردند، و تدریجاً زمین‌های مسطّح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن‌ها به «دَحو الارض» تعبیر می‌شود.

روز بیست و پنجم ذی قعده هم زمان با «دَحْوُ الاَرْض» (گسترش یافتن زمین) است. در شب این روز نیز طبق روایتی از امام هشتم علیه السلام ولادت حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام واقع شده است. 

همچنین این روز به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعودعلیه السلام معرّفی شده است. 

این روز، جزء چهار روز  معروفی است که روزه آن پاداش و ثواب هفتاد سال روزه را دارد.

ما را در این روز مهم فراموش نکنید

التماس دعا