صاحب الزمان شفا داد  
آیت الله کاشانى فرمودند: شخصى به نام نوروزى به من نقل کرد پسرم مریض شد وقتى دکتر بردم گفتند سرطان است ، چندین دکتر مراجعه کردم ، همه گفتند درد ایشان درمان ندارد، ناچار پسرم را به انگلستان بردم ، تا آنجا هم بعد از چند روز آزمایش و عکسبردارى همین تشخیص را دادند و گفتند اگر عمل هم بکنید فایده ندارد، بارها به خدا عرض کردم که خدایا این همه ثروت را که به من عنایت فرموده اید از من بگیر، فقط این یک پسر را براى من نگهدار، عاقبت پسرم را از بیمارستان انگلستان مرخص کردم ، سوار هواپیما شدیم به طرف تهران ، در حالى که سرم دستش بود و از شدت درد ضعیف و رنجور شده بود، یک نفر در هواپیما به من گفت این مریض را چرا اینجا آوردى ، گفتم کجا ببرم ، گفت : مسجد مقدس جمکران ، این جور مریضها را باید صاحب الزمان شفا بدهد، من در همان هواپیما نذر کردم که اگر خداوند پسرم را شفا دهد یک بیمارستان به نام مسجد مقدس جمکران بنا کنم ، شروع کردم در هواپیما با امام زمان (ع ) راز و نیاز کردن ، عرض کردم اى پسر فاطمه به حق فاطمه زهرا(ع ) به این پسر شفا عنایت فرما، در همین حال بودم که یک مرتبه پسرم از خواب بیدار شد و گفت بابا به من انار بده ، گفتم چشم تهران براى شما انار مى دهم ، بار دوم از خواب بیدار شد و گفت بابا به من بیسکویت بده ، معلوم شد که در خواب دیده سید بزرگوارى براى ایشان انار آورده و فرموده شما خوب شدید سرم را بیرون بیاورید چون تهران رسیدیم سرم را از دست ایشان بیرون آوردم دیدم حالش خیلى خوب است چند روز در تهران ماندیم ، به دکترها مراجعه کردم آزمایش و عکسبردارى گفتند پسر شما سالم است ، چون قبلا دیده بودند گفتند این فقط معجزه بود که خداوند از صاحب الزمان و مسجد مقدس جمکران ایشان را شفا داده .
توضیح اینکه آقاى نوروزى هر هفته شب چهارشنبه به مسجد مقدس ‍ جمکران مى آید

از کدام راه به مسجد مقدس جمکران مى آئى  
حاج على محمد فرزند مرحوم حاج ابوالقاسم پاینده قمى چنین بیان کردند: مرحوم والد گفتند من نذر کرده بودم چهل شب جمعه یا چهارشنبه (تردید از گوینده ) به خاطر جنبه اقتصادى و آفاتى که به زراعت رسیده بود و... مسجد مقدس جمکران مشرف شوم ، سى و نه شب رفتم ، شب جمعه یا چهارشنبه آخر بود که به مسجد رفتم و اعمال مسجد و نماز ولى عصر(ع ) را خوانده بودم ، هوس چائى کردم ، گشتم تا آشنایى پیدا کنم و یک چائى بخورم ، برخورد کردم به عده اى از آشنایان که اسباب چائى داشتند، لکن آب نداشتند، ظرف آب را گرفتم تا بروم از آب انبار نزدیک مسجد و آب بیاورم . نصف پله ها را رفتم ، وسط آنجا چراغ نفتى نصب کرده بودند، یک وقت متوجه شدم آقائى دارد بالا مى آید، سلام کردم با محبت جواب داد و از من احوالپرسى کرد مثل کسى که سالهاست با من رفیق و آشناست ، فرمودند: مسجد آمدى ؟ گفتم : آرى ، پرسید چند هفته است ؟ گفتم : هفته چهلم است ، پرسید حاجتى دارى ؟ گفتم : آرى ، گفت : برآورده شده ؟ گفتم : نه . فرمود از کدام راه مى آئى ؟ عرض کردم از جاده قدیم (آسیاب لتون ) فرمود بین باغ آقا و آسیاب دو سه پل است شما وقتى از پل اول که بالا مى روى شیخ محمد تقى بافقى را مى بینى که مى آید در حالى که عبایش را زیر بغل گذاشته و سنگها را از جاده به کنار مى ریزد، این برخورد را به او بگو و سلام مرا به او برسان و بگو از آنچه ما نزد تو داریم یک مقدار به تو بدهد.
وقت بازگشت من از همان راه که بر مى گشتم در همان مکان برخورد به شیخ محمد تقى بافقى یزدى نمودم که عبا زیر بغل گذاشته ، خم مى شد سنگها را از جاده به کنارى مى ریخت ، چون به او برخورد کردم و جریان را تعریف نمودم و گفتم آقا ترا سلام رسانید، نشست آنقدر گریه کرد، بعد گفت : آقا دگر چه فرمود؟ گفتم فرمود از آنچه که از نزد شماست مقدارى به من بدهید، کیسه اى در آورد و مقدارى پول خرد که داخل کیسه بود کف دست ریخت و چند قرانى به من داد و گفتند دیگر آقا مطلبى نفرمود، گفتم نه ، گفت خدا به شما خیر و برکت دهد و رفت ، بعد از این جریان من وضعم خوب شد و اوضاع کارم روبراه شد.

سفارشات امام زمان (ع ) در مسجد مقدس جمکران  
حجه الاسلام واعظ شهیر، مرحوم کافى رحمت الله علیه نقل کردند:
یک نفر از رفقا از یزد نامه اى به من نوشته ، آدم دینى خوبى است ، از عاشقان امام زمان (ع ) است ، از رفقاى من است ، در نامه نوشته که مرا چند روز است منقلب کرده ، گر چه این پیغام خیلى به علماء رسید، (به مرحوم مجلسى گفته ، به شیخ مرتضى انصارى گفته ، به مرحوم شیخ عبدالکریم حائرى گفته ، به مرحوم آقا سید ابوالحسن اصفهانى گفته ، به بعضى از اوتاد دیگر گفته ) این بنده خدا نوشته من چهل شب چهارشنبه از یزد مى آمدم مسجد مقدس جمکران ، توسلى و حاجتى داشتم ، نوشته شب چهارشنبه چهلمى دو هفته قبل بود، در مسجد مقدس جمکران خسته بودم ، گفتم ساعتى اول شب بخوابم ، سحر بلند شوم برنامه ام را انجام بدهم . صحن حیاط هوا گرم بود، خوابیده بودم یک وقت دیدم از در مسجد مقدس جمکران یک مشت طلبه ها ریختند تو، گفتم : چه خبر است ؟ گفتند: آقا آمده ، گفت من خوشحال دویدم رفتم جلو، آقا را دیدم ، اما نتوانستم جلو بروم ، گفتم آقا آمده اند که آمده باشند، خودش فرمودند برو به مردم بگو دعا کنند خدا فرجم را نزدیک کند. به خدا قسم آى مردم دعاهاتان اثر دارد. ناله هاتان اثر دارد، خود آقا به مرحوم مجلسى فرموده ، مجلسى به شیعه ها بگو برام دعا کنند، هى پیغام مى دهد، به خدا دلش خون است ، آقا مصلحت در این است که فعلا پسر فاطمه در پس پرده غیبت باشد با کى ؟ نمى دانم ؟ حالا مى خواهم دعا کنم ، الهى به پهلوى شکسته زهرا، خدایا به صورت سیلى خورده زهرا، الهى به جگر پاره پاره امام حسن ، الهى به سر بریده حسین ، قسمت مى دهم که دیگه فرجش را نزدیک کن .

مطالبی درباره انتخابات نهم

سکوت دربابر فتنه وجریان انحرافی دراکثرمواقع به معناییکی ازدوچیز است(1)ترس ازبیان حقایق(2)همراهی با فتنه وجریان انحرافی.بعضی ازکسانی که تادیروز فریاد وامصیبتا ...وااسلاما ....سرداده بودندامروزمی گویندخبری ازجریان انحرافی نیست.کسانی که باکانون هایثروت وقدرت ارتباط دارند نمی توانندفریاددفاع ازحق سردهند.وکیل الدوله یاوکیل مردم؟بعضی ازکسانی که امروز از ولایت دم می زنندمنظورشان این است که خودمان مستقیما باامام زمان ارتباط داریم ونیازی به ولایت فقیه نداریم.

درپایان به کسی رای بدهیم که حامی ولایت وملت توام باشند

امیدوارکننده ترین آیه قرآن

در تفسیر فرات از بشر بن شریح نقل شده که می‌گوید: روزی از امام باقر (علیه السلام) پرسیدم: «امیدبخش‌ترین آیه قرآن کدام آیه است؟» حضرت فرمود: «اطرافیان شما در این باره چه نظری دارند؟» گفتم: «آنها معتقدند آیه "یا عبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمة الله" (ای بندگان من که بر نفس خویش اسراف کرده‌اند از رحمت خدا ناامید مباشید) امیدوارکننده‌ترین آیه قرآن است.» حضرت فرمود: «اما ما اهل بیت چنین اعتقادی نداریم.» پرسیدم:«پس نظر شما در این مورد چیست؟» فرمود: «آیه "ولسوف یعطیک ربک فترضی" (و پروردگارت آن‌قدر به تو عطا خواهد کرد که راضی شوی) امیدبخش‌ترین آیه قرآن است. و منظور از آن شفاعت است. به خدا قسم شفاعت! به خدا قسم شفاعت!

 یکی از دلیل های ترجیح آیه دوم بر آیه "لاتقنطوا" می تواند این باشد که در ادامه این آیه، شرط برخورداری از آن رحمت واسعه، توبه و تسلیم و عمل نیک اعلام شده است ولی در آیه مربوط به شفاعت، هیچ قید و شرطی جز رضایت پیامبر مهربانی و رحمت وجود ندارد.

شفاعت یکی از اصول مسلم اعتقادی است که در آیات زیادی از قرآن و احادیث فراوانی از پیشوایان دین مورد تاکید قرار گرفته است. بر اساس این اصل، گناهکارانی که اهل عناد و استکبار نبوده‌اند و بر اثر غفلت و کوتاهی، مستحق عذاب شده‌اند، با وساطت کسانی که واسطه همه فیوضات و هدایتهایند، مورد لطف و بخشش الهی قرار می‌گیرند. و از آنجا که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فردی بی‌نهایت دلسوز و مهربان بوده‌اند، ما مطمئنیم که ایشان هرگز به عذاب و به جهنم افتادن پیروان و دوستان خود رضایت نخواهند داد. پس این آیه می‌تواند بیشترین امید و دل‌خوشی را برای ما به ارمغان آورد. تنها نکته‌ای که باید مراقب و نگران آن باشیم این است که تلاش کنیم گناه و غفلت، به تدریج ما را از جرگه پیروان و محبان آن حضرت خارج نکند.