سوال : اعتقاد به امامت بعد از پیامبر اسلام (ص) و اعتقاد به الهی بودن این منصب، با اعتقاد به ختم نبوت درتضادمی باشد؟                                                                                                                                                                
جواب :از مطالعه تاریخ و سیره پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) این مطلب روشن می‌شود که زمانی که مسلمانان صدر اسلام جمعیتی گشتند و به عنوان یک گروه در مقابل مشرکان قرار گرفتند، پیامبر (صلی الله علیه وآله) را صاحب اختیار و رئیس و حاکم خویش می‌دانستند، اوامر و دستوراتش را با جان و دل پیروی می‌نمودند و پیامبر به عنوان حاکم، فرماندهان و والیان را انتخاب نموده و اموال و غنایم به دست آن حضرت تقسیم می‌گردید. به عبارت دیگر، حکومت و اداره اجتماع مسلمانان عملاً به عهده شخص رسول مکرّم اسلام بود و مسلمانان نیز اطاعت و انقیاد از آن حضرت را وظیفه شرعی و دینی خویش می‌دانستند؛‌ زیرا اطاعت از پیامبر (صلی الله علیه وآله) تکلیف الهی است که خداوند آن را در قرآن کریم واجب نموده است: « یا ایها الذین آمنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول و اولی الامر منکم».[1] 
وجوب اطاعت از رسول، ضمن اینکه مسئله‌ای شرعی است و قرآن به آن اشاره نموده است،‌ یک مسئله عقلی هم است؛‌ زیرا عقل انسان گواهی می‌دهد که برای بقا و سعادت اجتماع قوانینی همراه با مجری قانون لازم است تا رهبری اجتماع در سایه اجرای آن قوانین، مردم را به سعادت و کمال که هدف خلقت و آفرینش می‌باشد،‌ برساند و در سایه اطاعت از رهبری است که حقوق مردم محفوظ مانده،‌ اختلاف میان مردم رفع گشته و از تعدی و ستمگری زورمداران و تضییع حقوق مستضعفان جلوگیری می‌شود.
از آنجا که لازمه اداره اجتماع وجود قانون است تا بر اساس آن اختلافات حل و فصل گردد،‌ بنا بر این پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) علاوه بر رهبری اجتماع مسلمانان برای اداره اجتماع قانون نیز داشتند که به وسیله وحی از جانب خداوند سبحان بر آن حضرت نازل می‌گشت . لذا پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) اول قانونگذار بودند؛‌ یعنی وحی را از جانب خدا (جل و علا) به عنوان قانون زندگی بشر که در برگیرنده سعادت اوست دریافت می‌کردند که قرآن هم به آن اشاره می‌کند :‌ «و ما اتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا». [2]
با توجه به آنچه گفته شد،‌ نبی کسی است که اخبار و قوانین ـ وحی ـ را از خداوند دریافت می‌کند و آنگاه به عنوان رسول وظیفه دارد آن را به مردم ابلاغ نماید؛ سپس به عنوان حاکم در جامعه پیاده نماید که سیره پیامبر (ص) بر این مطلب گواهی می‌دهد. ادامه مطلب...