امید به زندگی
(وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ؛ اینکه براى انسان جز حاصل تلاش او نیست )1
روزی تصمیم گرفتم که دیگر همه چیز را رها کنم شغلم را،دوستانم را، مذهبم را وخلاصه تمام وتبستگی های زندگی را؛
به جنگلی رفتم تا برای اخرین بار با خداوند صحبت کنم واگر نتوانستم دلیلی برای ادامه زندگی بیابم به ان نیز خاتمه دهم
به خدا گفتم ایا می توانی دلیلی برای ادامه زندگی برایم بیاوری ؟جواب او مرا شگفت زده کرد .
او گفت ایا سرخس و بامبو را می بینی ؟
پاسخ دادم بلی .
خداوند فرمود هنگامیکه درخت بامبو وسرخس را افریدم به خوبی از انها مراقبت کردم. به انها نور وآب وغذای کافی دادم دیر
زمانی نپاید که سرخس سر از خاک بر اورد وتمام زمین را فرا گرفت اما از بامبو خبر نبود من از او قطع امید نکردم در دومین سال
سرخس ها بیشتر شدندوزیبای خیره کننده ای به زمین بخشیدند اما همچنان از بامبو خبری نبود من بامبو را رها نکردم .
در سالها سوم و چهارم نیز بامبو رشد نکرد اما من از انها قطع امید نکردم.
در سال پنجم جوانه کوچکی از بامبو نمایان شد در مقایسه با سرخس بسیار کوچک وکوتاه بود اما باگذشت 6ماه ارتفاع ان به چند متر رسید.
5سال
طول کشیده بود تا ریشه های بامبو به اندازه کافی شوند،ریشه های که بامبو
را قوی می ساختند و انچه را برای زندگی بدان نیاز داشت را فراهم می کرد .
خداوند در ادامه فرمود ایا می دانی در تمام این سالها که تو در گیر مبارزه با سختیها و مشکلات خودت بودی در حقیقت ریشه
هایت را مستحکم می ساختی ؟
من در تمام این مدت تو را رها نکردم.
هر
گز خودت را با دیگران مقایسه نکن بامبو وسرخس دو گیاه متفاوتند اما
هرکدام به نوبه خود به زیبای جنگل کمک می کنند زمان تو نیز فرا خواهد رسید
تونیز رشد می کنی وقد می کشی!
(فَاصْبِرْ صَبْرًاجمیلا؛ پس صبر کن صبرى نیکو)2
از او پرسیدم من چقدر قد می کشم ؟
در پاسخ به من گفت بامبو چقدر قد کشید.
جواب دادم هر چه که بخواهد.
گفت تو باید رشد کنی قد بکشی هر انازه که بتوانی .
ولی یادت باشه که من هرکز تو را رها نخواهم کرد ودرهر زمان پشتیبان تو خواهم بود پس هرگز نا امید مسشو؛
ماموریت ما در زندگی بی مشکل زیستن نیست بلکه با انگیزه زیستن و امیدوار زیستن است...
پس
زندگی را باور کنیم همانگونه که هست با همه دردها و رنجهایش با همه
شادیهایش و غمهایش با همه ملال ها و
دلفریبی هایش با همه شکستها و
پیروزیها یش وبا همه خاطرات تلخیها وشیرینیهایش .
زندگی را دوست بدار وبه سرنوشت امیدوار باش هر روز را با امید وایمان به خدا وفردائی بهتر به شب برسان اینگونه باش تا
زندگی برایت سهل ترو زیباتر شود یقین داشته باش که از دید خداوند پنهان
نخواهی ماند وهمواره از مراقبت و همراهی او نیز بی بهره نخواهی ماند...
(فَاصْبِرْ
إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ
رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَار؛ پس صبر کن که وعده خدا حق است و براى
گناهت
آمرزش بخواه و به سپاس پروردگارت شامگاهان و بامدادان ستایشگر باش)3
پی نوشت ها
1-سوره نجم ایه 36
2-سوره معارج ایه 5
3-سوره ق ایه 55
(وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ؛ اینکه براى انسان جز حاصل تلاش او نیست )1
روزی تصمیم گرفتم که دیگر همه چیز را رها کنم شغلم را،دوستانم را، مذهبم را وخلاصه تمام وتبستگی های زندگی را؛
به جنگلی رفتم تا برای اخرین بار با خداوند صحبت کنم واگر نتوانستم دلیلی برای ادامه زندگی بیابم به ان نیز خاتمه دهم
به خدا گفتم ایا می توانی دلیلی برای ادامه زندگی برایم بیاوری ؟جواب او مرا شگفت زده کرد .
او گفت ایا سرخس و بامبو را می بینی ؟
پاسخ دادم بلی .
خداوند فرمود هنگامیکه درخت بامبو وسرخس را افریدم به خوبی از انها مراقبت کردم. به انها نور وآب وغذای کافی دادم دیر
زمانی نپاید که سرخس سر از خاک بر اورد وتمام زمین را فرا گرفت اما از بامبو خبر نبود من از او قطع امید نکردم در دومین سال
سرخس ها بیشتر شدندوزیبای خیره کننده ای به زمین بخشیدند اما همچنان از بامبو خبری نبود من بامبو را رها نکردم .
در سالها سوم و چهارم نیز بامبو رشد نکرد اما من از انها قطع امید نکردم.
در سال پنجم جوانه کوچکی از بامبو نمایان شد در مقایسه با سرخس بسیار کوچک وکوتاه بود اما باگذشت 6ماه ارتفاع ان به چند متر رسید.
5سال
طول کشیده بود تا ریشه های بامبو به اندازه کافی شوند،ریشه های که بامبو
را قوی می ساختند و انچه را برای زندگی بدان نیاز داشت را فراهم می کرد .
خداوند در ادامه فرمود ایا می دانی در تمام این سالها که تو در گیر مبارزه با سختیها و مشکلات خودت بودی در حقیقت ریشه
هایت را مستحکم می ساختی ؟
من در تمام این مدت تو را رها نکردم.
هر
گز خودت را با دیگران مقایسه نکن بامبو وسرخس دو گیاه متفاوتند اما
هرکدام به نوبه خود به زیبای جنگل کمک می کنند زمان تو نیز فرا خواهد رسید
تونیز رشد می کنی وقد می کشی!
(فَاصْبِرْ صَبْرًاجمیلا؛ پس صبر کن صبرى نیکو)2
از او پرسیدم من چقدر قد می کشم ؟
در پاسخ به من گفت بامبو چقدر قد کشید.
جواب دادم هر چه که بخواهد.
گفت تو باید رشد کنی قد بکشی هر انازه که بتوانی .
ولی یادت باشه که من هرکز تو را رها نخواهم کرد ودرهر زمان پشتیبان تو خواهم بود پس هرگز نا امید مسشو؛
ماموریت ما در زندگی بی مشکل زیستن نیست بلکه با انگیزه زیستن و امیدوار زیستن است...
پس
زندگی را باور کنیم همانگونه که هست با همه دردها و رنجهایش با همه
شادیهایش و غمهایش با همه ملال ها و
دلفریبی هایش با همه شکستها و
پیروزیها یش وبا همه خاطرات تلخیها وشیرینیهایش .
زندگی را دوست بدار وبه سرنوشت امیدوار باش هر روز را با امید وایمان به خدا وفردائی بهتر به شب برسان اینگونه باش تا
زندگی برایت سهل ترو زیباتر شود یقین داشته باش که از دید خداوند پنهان
نخواهی ماند وهمواره از مراقبت و همراهی او نیز بی بهره نخواهی ماند...
(فَاصْبِرْ
إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ
رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالْإِبْکَار؛ پس صبر کن که وعده خدا حق است و براى
گناهت
آمرزش بخواه و به سپاس پروردگارت شامگاهان و بامدادان ستایشگر باش)3
پی نوشت ها
1-سوره نجم ایه 36
2-سوره معارج ایه 5
3-سوره ق ایه 55
::: جمعه 89/8/14 ::: ساعت 5:52 عصر :::
توسط قاسم
نظرات شما: نظر
نظرات شما: نظر
