دعا نویسی واستخاره

س : آیا پرداخت و دریافت پول در قبال نوشتن دعا جایز است؟
ج: دریافت یا پرداخت مبلغى به عنوان اجرت نوشتن دعاهاى وارده اشکال ندارد.

س: دعاهایى که نویسندگان آنها ادعا مى‏کنند که در کتابهاى قدیمى دعا نقل شده‏اند، چه حکمى دارند؟ و آیا این ادعیه از نظر شرعى معتبر هستند؟ مراجعه به آنها چه حکمى دارد؟
ج: اگر دعاها از ائمه اطهار «علیهم السلام» نقل و روایت شده باشند و یا مضامین آنها حق باشد،تبرّک جستن به آنها اشکال ندارد. همانگونه که تبرّک جستن به دعاهاى مشکوک به این امید که از معصوم «علیه السلام» باشند، اشکال ندارد.

س : آیا عمل به استخاره واجب است؟
ج: الزام شرعى در عمل به استخاره وجود ندارد ولى بهتر است بر خلاف آن عمل نشود.

س : بنابر آنچه گفته مى‏شود که در کارهاى خیر نیازى به استخاره نیست. آیا در مورد کیفیت انجام آنها و یا در مورد مشکلات پیش بینى نشده‏اى که در خلال انجام آنها ممکن است پیش بیاید، استخاره جایز است؟ و آیا استخاره راهى براى شناخت غیب محسوب مى‏شود یا اینکه فقط خدا از آن آگاه است؟
ج: استخاره براى رفع حیرت و تردید در انجام کارهاى مباح است ، اعم از اینکه تردید در اصل عمل باشد یا در چگونگى انجام آن .بنابر این در کارهاى خیر که در آنها حیرت وجود ندارد، استخاره لازم نیست و همچنین استخاره براى آگاهى از آینده شخص یا عمل نمى‏باشد.

س : آیا در مواردى مثل تقاضاى طلاق یا عدم آن استخاره با قرآن صحیح است؟ و در صورتى که شخصى استخاره کند ولى طبق آن عمل نکند، حکم چیست؟
ج: جواز استخاره با قرآن یا تسبیح اختصاص به مورد خاصى ندارد، بلکه در هر امر مباحى که شخص راجع به آن تردید و حیرت داشته باشد بطورى که قادر بر اتخاذ تصمیم نباشد، مى‏توان استخاره گرفت و از نظر شرعى عمل به استخاره واجب نیست هر چند بهتر است انسان با آن مخالفت نکند.

س : آیا استخاره با تسبیح یا قرآن درمسائل سرنوشت ساز مانند ازدواج جایز است؟
ج: شایسته است انسان در امورى که مى‏خواهد راجع به آنها تصمیم بگیرد، ابتدا تأمل و دقت کند و یا با افراد با تجربه و مورد اطمینان مشورت نماید و در صورتى که با این کارها تحیّر او برطرف نشد، مى‏تواند استخاره کند.

س : آیا چند بار استخاره براى یک کار صحیح است؟
ج: چون استخاره براى رفع حیرت است، بنابر این بعد از برطرف شدن حیرت با استخاره اول ، تکرار آن معنى ندارد مگر آنکه موضوع تغییر کند.

س : گاهى مشاهده مى‏شود نوشته‏هایى که متضمّن معجزات امام رضا «علیه‏السلام» هستند با قرار دادن آنها بین صفحه‏هاى کتابهاى زیارت که در زیارتگاهها و مساجد وجود دارند، در بین مردم توزیع مى‏شوند و ناشر آنها هم در زیر آنها نوشته است که هر کس آن معجزه ها را بخواند واجب است آنها را به تعداد خاص بنویسد و در بین مردم توزیع کند تا به حاجت خود برسد، آیا این مطلب صحیح است؟ و آیا بر کسى که آنها را مى‏خواند، واجب است که به درخواست ناشر عمل نماید؟
ج: از نظر شرعى دلیلى بر اعتبار این امور وجود ندارد و کسى هم که آنها را مى‏خواند ملزم به عمل به درخواست ناشر مبنى بر نوشتن آنها نیست.