روایات دسته دوم
بعضی از احادیثی که دلالت بر سیره و عمل پیامبرصلی الله علیه وآله در سجده بر زمین و اجزاء برخی از گیاهان، مانند حصیر دارند، عبارت اند از:
1. وائل بن حجر می‌گوید:
«رَأَیتُ النَّبِی صلی الله علیه وآله اِذا سَجَدَ وَضَعَ جَبْهَتَهُ وَ أَنْفَهُ عَلَی الأَرْضِ؛ پیامبر وحی را دیدم که هنگام سجده، پیشانی و بینی خود را بر زمین می‌نهاد.»
2. ابن عباس می‌گوید:
«اِنَّ النَّبِی صلی الله علیه وآله سَجَدَ عَلَی الْحَجَرِ؛ پیامبر گرامی صلی الله علیه وآله بر سنگ سجده کرد.»
3. احمد بن شعیب نسائی در سنن خود از ابو سعید خدری که از صحابه پیامبر است، چنین حکایت می‌کند:
«با دو چشم خویش، اثر آب و گِل را بر پیشانی و بینی رسول خداصلی الله علیه وآله مشاهده کردم.»
این روایت، التزام پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله در سجده بر خاک را نشان می‌دهد که حتی آن حضرت در روزهای بارانی نیز سجده بر خاک را ترک نمی‌کردند و بدون اینکه چیزی را بین زمین و پیشانی، واسطه قرار بدهند، بر خاک سجده می‌کردند و این اوج عبودیت و بندگی پیامر عظیم الشأن اسلام صلی الله علیه وآله را نسبت به خداوند عزیز و جلیل، می‌رساند.
4. انس بن مالک و ابن عباس و برخی از همسران پیامبرصلی الله علیه وآله مانند: عایشه و‌ام سلمه و میمونه، چنین روایت کرده اند: «پیامبرصلی الله علیه وآله بر خمره (که نوعی حصیر بود و از لیف درخت خرما ساخته می‌شد) سجده می‌کرد.»
5. ابو سعید - از صحابه رسول خداصلی الله علیه وآله - می‌گوید:
«به محضر پیامبرصلی الله علیه وآله وارد شدم، در حالی که بر حصیری نماز می‌گزارد.»
و از طرفی گفتار و رفتار صحابه و تابعان پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله نیز گویای سنت و سیره آن حضرت است.
6. در سنن کبری، بیهقی از امیر مؤمنان علی علیه السلام چنین روایت می‌کند:
«هر گاه یکی از شما سجده کند باید عمامه خود را از پیشانیش کنار زند.»
7. جابر بن عبداللَّه انصاری می‌گوید: «با پیامبر گرامی نماز ظهر می‌گزاردم، مشتی سنگریزه برگرفته، در دست خود نگه داشتم تا خنک شود و به هنگام سجده پیشانی بر آنها گذاردم و این به خاطر شدت گرما بود.»
8. رزین می‌گوید: «علی بن عبداللَّه بن عباس به من نوشت: لوحی از سنگهای کوه مروه را برای من بفرست تا بر آن سجده کنم.»
9. ابی امیه می‌گوید: «ابوبکر بر زمین سجده می‌کرد (یا نماز می‌خواند)....»
10. ابو عبیده می‌گوید: «ابن مسعود، جز بر زمین بر چیز دیگری سجده نمی‌کرد (یا نماز نمی‌گزارد.)