آیت اخلاص
(آیت الله حاج میرزا محمد غروی تبریزی)
هدایت و ارشاد بشر در زمان غیبت حضرت بقیة الله الاعظم علیه السلام بر دوش عالمان فرهیخته و اسلام شناسان پرورش یافته مکتب اهل بیت علیهم السلام نهاده شده است. چه بسیار عالمانی که زحمتهای فراوانی در جهت تحصیل علم و تهذیب نفس به جان خریده اند و عمر شریف خویش را در راه تبلیغ دین خدا و خدمت به خلق او سپری نموده اند.
یکی از خدمتگزاران صدیق و مبلغان راستین شریعت محمدی صلی الله علیه و آله «آیت الله حاج میرزا محمد غروی تبریزی‌» رحمه الله است؛ فردی که با تکیه بر خداوند متعال و با الهام از آموزه‌های والای مکتب اسلام به ترویج و نشر علوم دینی پرداخت.
صفحاتی از زندگی ایشان را مرور می‌کنیم؛ باشد تا مبلغان جوان در راه ترویج و تبلیغ دین گرانقدر اسلام توشه‌ای جدید بر گیرند.
ولادت :
حضرت «آیت الله حاج میرزا محمد غروی تبریزی‌» ، مشهور به «توتونچی‌»  در سال 1324 ه. ق برابر با 1284 ه. ش در خانواده علم و تقوا و فقاهت، در نجف اشرف پا به عرصه وجود نهاد. پدرش «آیت الله شیخ حسین توتونچی‌» فقیهی فرزانه و عالمی تقوا پیشه بود  و مادرش دختر دانشمند متقی، «شیخ حیدر ایروانی‌» از اهالی ایروان بود.
تحصیلات :
هنوز یک بهار از عمر شریفش سپری نشده بود که همراه پدرش راهی ایران گردید و در تبریز اقامت گزید. در سن شش سالگی به مکتب «آقا میرزا محمدحسین‌» معروف به «عباچی‌» رفت و به مدت چهار سال دروس مکتب خانه را فرا گرفت.
علوم مقدماتی، فقه، اصول، رسائل و مکاسب را از پدر آموخت و در ربیع الثانی 1347 ه. ق با سفارش پدر بزرگوارش به شهر مقدس قم، مهاجرت نمود و در ردیف شاگردان «آیت الله حاج شیخ ابوالقاسم قمی‌» و «آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی‌» درآمد. وی پس از شش سال تحصیل با کوله باری از علم و تقوا و معنویت، در سال 1353 ه. ق به تبریز آمد و در نزد پدر ارجمندش زانوی تلمذ زد و به فراگیری سطوح عالی فقه و اصول پرداخت.