چهار خصلت نکوهیده

حسن بصری گوید: در معاویه چهار خصلت وجود داشت که اگر یکی از آن ها در شخصی وجود داشته باشد او را به هلاکت می رساند.

1 ـ معاویه با شمشیر به ملت اسلام حمله کرد و با حیله و نیرنگ خلافت را در دست گرفت و با اصحاب مشورت نکرد و به اهل فضل توجهی ننمود.

2 ـ معاویه شراب خواری می کرد و لباس های حریر می پوشید و با ساز و نواز و رقص و آواز دمساز بود.

3 ـ معاویه بر خلاف فرمایش حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم زیاد بن ابیه را به ابوسفیان نسبت داد.

4 ـ یکی از جنایات مهلکه معاویه، کشتن حجر و اصحاب او است که در این مورد مرتکب اعمال زشتی شد، وای بر معاویه از این عمل زشتی که انجام داد.

شهادت خزیمه

خزیمه بن ثابت ذوالشهادتین از شرکت در جنگ صفین خودداری کرد و تا آن گاه که عمار به شهادت رسید، پس از این شمشیر خود را برداشت و با معاویه به جنگ پرداخت و علتش هم حدیث عمار بود که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرمود: عمار را گروه ستمکار خواهند کشت و [در حالی که[ عمار آنان را به طرف بهشت دعوت خواهد کرد و لیکن گروه ستمکار او را به سوی جهنم دعوت می کند. خزیمه همواره با معاویه جنگ کرد تا به شهادت رسید.

ناکثین، قاسطین و مارقین

بیهقی در محاسن و مساوی روایت کرده که مردی از ابن عباس پرسید: ناکثین کیانند؟ گفت: کسانی هستند که با علی در مدینه بیعت کردند و پس از آن عهد خود را شکستند و در بصره با او جنگ نمودند. قاسطین، معاویه و اصحاب او می باشند. مارقین هم افرادی هستند که در نهروان با وی جنگ کردند. مرد شامی گفت: ای ابن عباس! دل من را روشن کردی و به من حکمت آموختی و عقده دلم را باز کردی، خداوند دلت را روشن کند، اکنون گواهی می دهم که علی مولای من و مولای همه مؤمنین است.

جنایت بُسر، فرمانده معاویه

معاویه پس از حکمیت، بُسر بن ارطاة را با گروهی از لشگریان به اطراف و اکناف فرستاد و امر کرد در هر جا شیعیان علی را دیدند بکشند و بر زن و مرد و کودک رحم نکنند. بسر بن ارطاة به طرف مدینه حرکت کرد و در آنجا گروهی از اصحاب علی علیه السلام را کشت و خانه های جماعتی را خراب کرد، و از مدینه به طرف مکه رفت و در آنجا چند نفر از آل مهلب را از بین برد.

این مُفسدِ جانی در مکه و نجران نیز تعدادی را کشت و سپس به یمن رفت. عبیداللّه بن عباس عامل علی علیه السلام در آن جا نبود، بُسر بن ارطاة دو کودک عبیداللّه را با دست خود سر برید و بعد از این جنایات و خون ریزی ها به طرف معاویه برگشت.

جنایت یزید در مدینه

وقتی مردم مدینه قیام کردند، یزید، مسلم بن عقبه را فرستاد و به او گفت: اهل شام را آزاد بگذار هر چه می خواهند درباره دشمنان خودشان انجام دهند.

مسلم با لشکریان خود به طرف مدینه حرکت کرد و مردم مدینه را ترسانیده و لشکریان خود را مدت سه روز آزاد گذاشت تا هر جنایتی که میل دارند انجام دهند و در نتیجه این آزادی دوشیزگان زیادی که بالغ بر سیصد نفر بودند مورد تجاوز قرار گرفتند و زنان زیادی که شوهر نداشتند از زنا حامله شدند و مدینه را که حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم «طیبه» نام گذاری کرده بودند «فتنه» خواندند.

ابن جبّار خون ریز در مدینه گروه زیادی از قریش و مهاجر و انصار و فرزندان آن ها را کشت، که عدد آن ها در حدود هزار نفر بوده و در حدود چهار هزار نفر از سایر مردم کشته شدند و از مردم مدینه به عنوان بردگان یزید بیعت گرفت، و هر کس امتناع می کرد، مسلم امر می کرد او را می کشتند.

مبارزه معاویه با فضائل علی علیه السلام

معاویه برای جلوگیری از فضائل علی علیه السلام بخش نامه ای برای عُمّال و حُکّام خود صادر کرد و گفت: از ذمّه من بری است کسی که درباره ابوتراب فضیلتی نقل کند و یا از اهل بیت او تجلیل نماید، پس از این دستور در شهرها و قُراء و قصبات، خطباء در منابر خود علی و اهل بیت او را سب کردند و از آنان برائت حاصل نمودند.

از همه جا بیشتر اهل کوفه را تحت فشار قرار دادند زیرا شیعیان علی در این شهر زیاد بودند.

در تعقیب این بخش نامه، بخش نامه دیگری فرستاد و گفت: هر کس متهم به دوستی این خانواده است. خانه اش را خراب کنید و آنان را مورد عقوبت و خواری قرار دهید و دلیل و ناتوان سازید، حُکّام به ظلم و جنایتشان افزودند و به افرادی که در مظان تشیع و دوستی اهل بیت قرار داشتند بسیار سخت می گرفتند مخصوصاً در کوفه بسیار جنایت کردند.

شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام در بلای شدیدی گرفتار شدند و زندگی بر آنان بسیار سخت شد. کار به جائی رسید که حتی شیعیان نسبت به خدمت کاران خود ظنین بودند و هرگاه اراده می کردند مطلبی با آنان بگویید عهد و پیمان هایی شدید از آنها می گرفتند و سپس مقصود خود را در میان می گذاشتند.

بدعت های معاویه

این بدعت هایی را که معاویه تأسیس کرد و این افعال شنیعه ای را که او مرتکب شد همه دلیل بر کفر و نفاق اوست، همان طور که حضرت رسول خدا خبر داده است. معاویه بدترین مردم را بر مسلمین حاکم کرد و آنان را واداشت تا در منا برخود علی علیه السلام را سب کنند، حتی کار را به جایی رساندند که در مدینه طیبه کنار قبر حضرت رسول صلی الله علیه و آله وسلم و در روی منبر آن حضرت بدون اینکه از خط بترسند و حق پیغمبر را مراعات کنند این مفاسد را مرتکب شدند.

معاویه این سنت را تأسیس کرد و جانشینان فاسد او هم که از سلاطین جور و ظلم بودند و همان طریق گام برداشتند و راه را گرفتند و به پیروی از آن، سبّ علی را علنی اعلام کردند و مدت شصت سال به این عمل شنیع مشغول شدند.