فضه شاگرد حضرت زهرا (سلام الله)

فاطمه زهرا (س) به دلیل مشکلات زیاد در خانه چند مرتبه خدت رسول خدا رسید و درخواست خادمه‏ای کرد و هر بار رسول خدا جوابی‏می‏فرمود تا این که فضه را برای آن حضرت فرستاد او د رخانه زهراء (س) کمک کاری مهربان و مطیع و پرستاری کودکان را بر عهده داشت.از افتخارات بسیار بزرگ او شریک بودن او در ماجرای آیات سوره هل اتی و خوردن از طعام بهشتی است‏ حضرت امیر (ع) فرمود: الهم بارک لنا فی فضتنا و با این دعا فضه را در شمار اهل بیت قرارد داد. ریاحین، ج ا"، ص 317

روزی عمر درباره‏اش گفت: شعرة من آل أبی طالب أفقه من عدی‏ المناقب، ج 2، ص 361

(یک موی علی از قبیله عدی فقیه‏ تر است)

در عبدت و اطاعت پروردگار اهتمام بسیار داشت‏

وقتی عمر خواست در خانه زهرا (س) را بسوزاند فضه آم‏ة و احتجاج کرد و بعد از اینکه در به پهلوی جضرت خورد فرمود: یا فضُ خذینی. ریاحین،ج 2، ص 317

فضه تا آخر عمر در خط اهل بیت بود و در کربلا در کنا رزنان خدمت می‏کرد ریاحین، ج 2، ص 326

ابوالقاسم قشیری نقل می‏کند که روزی د ربیابان از قافله باز ماندم زن یرا دیدم پرسدم تو کیستی؟ گفت: و قل سلام فسوف تعلمون‏

سلام کردم و گفتم در این بیابان چه می‏کنی؟ گفت: مَنْ یَهْدِ اللّهُ فلا مضل له‏

گفتم: آیا از آدمیانی؟ یا از پری؟ گفت: یا بَنِی آدَمَ خُذُوا زِینَتَکُمْ‏ (اعراف- 31)

گفتم از کجا می‏آیی؟ گفت: یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعِیدٍ (فصلت- 44)

گفتم: اراده کجا داری؟ گفت: وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیْهِ سَبِیلا (آل عمران- 97)

گفتم: چند روز است از خانه بیرون آمدی؟ گفت: وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الارْضَ وَ ما بَیْنَهُما فِی سِتَّةِ أَیّامٍ‏ (ق- 38)

گفتم: غذا و طعامی میل داری؟ گفت: وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَداً لا یأْکُلُونَ الطَّعامَ‏ (انبیاء- 8)

آنچه که داشتم به او دادم تناول کرد و خواهش کردم عجله کن در راه رفتن گفت: لا یُکَلِّفُ اللّهُ نَفْساً إِلا وُسْعَها (بقره- 286)

گفتم بیا به ردیف من سوار شو. گفت: لَوْ کانَ فِیهِما آلِهَةٌ إِلا اللّهُ لَفَسَدَتا (انبیاء- 22)

پیاده شدم او را سوار کردم گفت: سُبْحانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنا هذا (زخرف- 13) بحارالانوار، ج 43، ص 86.

وَ ما مُحَمَّدٌ إِلا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ‏ (آل عمران- 144)

یا یَحْیی خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ (مریم- 12)

یا مُوسی إِنِّی أَنَا اللّهُ رَبُّ الْعالَمِینَ‏ (قصص- 30)

وقتی به قافله رسیدیم پرسیدم: آیا در این قافله کسی راداری گفت: یا داوُدُ إِنّا جَعَلْناکَ خَلِیفَةً فِی الارْضِ‏ (ص- 26) به میان قافله آمد و این‏

اسامی را صدا زدم چهار جوان آمدند به سوی زن. پرسیدم این نوجوانان کیانند؟ گفت: الْمالُ وَ الْبَنُونَ زِینَةُ الْحَیاةِ الدُّنْیا (کهف- 46). پس روکرد به جوانان و گفت: یا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الامِینُ‏ (قصص- 26)

پس آن‏ها مرا اکرام کردند پس گفت: وَ اللّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ (بقره- 261)

گفتند این زن مادر ما فضه جاریه حضرت زهرا (س) است. بحارالانوار، ج 43، ص 87