از دید گاه فقهای شیعه کسیکه به پیامبر اسلام یا ائمه اطهار صلوات الله علیهم توهین کند حق حیات ندارد.
شخصیت گرامی رسول خدا به گونه ای نیست که هر بی سر و پایی که از راه رسید بتواند ناسزا بگوید.
البته این لئیمان سابقه ای دیرینه دارند کما اینکه در زمان خود آن حضرت هم ایشان را مورد استهزاء قرار میدادند. قرآن کریم میفرماید: « وَ ما یَأْتیهِمْ مِنْ نَبِیٍّ إِلاَّ کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ هیچ پیامبرى به سوى آنها نمى‏ آمد مگر اینکه او را مسخره مى ‏کردند» [زخرف7]
به قول ملای رومی در مثنوی:
نیکوان رفتند و سنتها بماند
و ز لئیمان ظلم و لعنت ها بماند
رگ رگست این آب شیرین و آب شور
در خلایق می‌رود تا نفخ صور
صبغة الله نام آن رنگ لطیف
لعنة الله بوی این رنگ کثیف
آنچ از دریا به دریا می‌رود
از همانجا کامد آنجا می‌رود
این حق و باطل مساله ی تازه ای نیست و تا پایان جهان هم ادامه خواهد داشت، اما باطل در برابرحق هر روز به چهره ای خود را می آراید، و این رفتارهای سخیف نشان از آن ذات خبیث دارد.

اما حکم شرعی توهین کننده ی به پیامبراسلام وائمه معصومین صلوات الله علیهم اجمعین؛

امام خمینی در تحریر الوسیله می فرماید: کسى که به پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله (العیاذ بالله ) ناسزا بگوید بر شنونده کشتن او واجب است،
مگر آنکه بر جان یا عرض (ناموس)  خود و یا بر جان مومنى یا عرض او بترسد که با چنین ترسى نه تنها واجب نیست که جائز هم نیست ، و اگر خطر جان و عرض در بین نباشد بلکه بر مال معتنا به (قابل توجه) خودش یا برادر دینی اش ترس داشته باشد ترک قتل او جائز است و کشتن او موقوف بر اذن امام علیه السلام و یا نائب او نیست،
در ناسزا شنیدن بر بعضى از ائمه علیهم السلام نیز حکم همین است و در اینکه صدیقه طاهره فاطمه سلام الله علیها ملحق به آن حضرات باشد وجهى است، بلکه اگر ناسزاى به آنحضرت به ناسزاى پیغمبر صلوات الله علیه برگشت کند بدون اشکال کشتن او واجب است .[1]

و به عنوان نمونه از دیگر فقهاء آیت الله مظاهری میفرماید: اگر کسى ادّعاى نبوّت و پیامبرى کند یا به پیغمبراکرم صلى الله علیه وآله و سلم یا یکى از ائمّه معصومین‏ علیهم السلام یا حضرت زهرا علیها السلام دشنام دهد، بر هر کس که بشنود واجب است او را بکشد مگر اینکه بر جان یا مال یا ناموس خود یا مسلمان دیگرى بترسد.[2]
بنابراین هتاکان باید بدانند که با این کارها گور خودشان را می کنند.« َلهُمْ خِزْیٌ فِی الدُّنْیا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظیمٌ». [مائده33]

ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
پی نوشت

[1] ترجمه تحریر الوسیله موسسه تنظیم ونشر آثار امام خمینی ج2 ص507

[2] رساله آیت الله مظاهری مسئله 2330

خداوند متعال برای هدایت انسان‌ها و تعلیم راه و روش درست زیستن به آنان، در همه دوران، سفیرانی را از جانب خویش فرستاد، تا بشریت را از گم‌راهی نجات دهند و به سعادت و خوش‌بختی برسانند. آنان نیز یکی پس از دیگری آمدند و با تحمل سختی‌ها و مشکلات طاقت‌فرسا به انجام وظیفه خود و هدایت مردم پرداختند.

با آمدن حضرت عیسی(علیه‌السلام) دین مسیحیت به مردم دنیا عرضه شد و آنان موظف بودند این دین را پذیرفته و از حضرت مسیح تبعیت کنند، اما آنان پس از مدتی کوتاه، سر به طغیان نهادند و دین مسیح را به انحراف کشیده و تحریف کردند و با این کار، دوران ظلمت و تباهی بر بشر آغاز شد؛ در این دوران که به دوران «فترت رسل» معروف است، مردم دنیا در گم‌راهی و خرافات و اوهام زندگی می‌کردند.[1]

بعد از گذشت حدود 600 سال گم‌راهی و ضلالت، خداوند متعال بر بشریت منت نهاد و آخرین سفیر خود و اشرف مخلوفات یعنی پیامبر عظیم‌الشان اسلام حضرت محمد مصطفی(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را برای هدایت و نجات بشریت از گم‌راهی و اوهام و خرافات، فرستاد تا به وسیله او کامل‌ترین دین و عالی‌ترین دستورات خود را به بشر عرضه کند.

آری پیامبری از جنس خود بشر، ولی عالی‌تر از هر مَلَکی آمد تا به وسیله او، انسان بتواند پرواز کند و مسیر هدایت و سعادت را در پیش گیرد و از اوهام و خرافات و تباهی‌ها نجات یابد، پیامبری که در اخلاق و رفتار و مهربانی سرآمد تمام خلایق بود و بزرگی او به حدی بود که مورد تمجید قرآن قرار گرفت و خداوند متعال از او تعریف کرد و فرمود: «وَ إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِیمٍ [قلم/4] و تو اخلاق عظیم و برجسته‌‏اى دارى».

معنویت او به حدی بود که به معراج رفت و نزدیک‌ترین مقام به خداوند متعال را به دست آورد؛ قرآن در این رابطه نیز می‌فرماید: «ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى، فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنى‏، فَأَوْحى‏ إِلى‏ عَبْدِهِ ما أَوْحى‏ (نجم-8-10): سپس نزدیک و نزدیک‌تر شد، تا آن‌که فاصله او به اندازه دو کمان یا کمتر بود، در این‌جا خداوند آن‌چه را وحى کردنى بود به بنده‌‏اش وحى نمود». این تعبیر راجع به هیچ پیامبری وجود ندارد و مختص به مقام پیامبر عضیم الشان(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌باشد.

پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز مانند پدری دل‌سوز به هدایت و تربیت انسان‌ها پرداخت و در این راه چنان تلاش می‌کرد که هیچ پدری برای فرزند خود چنین تلاش نمی‌کند، حضرت آن‌قدر نسبت به مومنین و هدایت آن‌ها علاقه داشت و تلاش می‌کرد که مورد تمجید خداوند متعال قرار گرفت، قرآن در این رابطه نیز می‌فرماید: «َقَدْ جاءَکُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُفٌ رَحِیمٌ [توبه/128] رسولى از خود شما به سویتان آمد که رنج‌هاى شما بر او سخت است، و اصرار به هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است».

این تلاش‌های بی‌دریغ او باعث شد جامعه عرب به ایشان روی آورده و با جان و دل سخن او را اطاعت کنند و بعد از مدت کوتاهی به جامعه مترقی و مومن مبدل شود که اصول انسانی و ارزش‌های والای معنوی را سر لوحه خود قرار داد و ملاک و ارزش انسان‌ها تقوای الهی شد. این ندای آسمانی در طول تاریخ به گوش هر انسانی رسید، او را نیز مبهوت خود ساخت و شیفته پیام خود گردانید.
در زمان کنونی نیز با رسیدن ندای اسلام به گوش جهانیان، دسته دسته از مردم دنیا به اسلام روی آورده و مسلمان شده و پیرو آیین این مرد آسمانی می‌شوند؛ و به گزراش خبرگزاری‌های خود اروپا، بیشترین نام‌گذاری در سال اخیر، نام مبارک «محمد» بوده است که گویای رشد و ترقی اسلام و روی‌آوردن مردم دنیا به آیین اسلام است.

در این میان شیطان نیز بی‌کار نبوده و جنود خود را تجهیز کرده و به جنگ نور آمده است و تمام تلاش خود را به کار گرفته است که از مسلمان شدن مردم جلوگیری کرده و با خود به آتش جهنم ببرد؛ لذا سپاهیان خود را در تمام دنیا جمع کرد و با القا تفکرات خود به آنان، آن‌ها را به جنگ با نور و هدایت و نبی مکرم اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرستاده است.

دشمنان اسلام به هرکاری و هر جنایتی دست زندند که مردم را از اسلام درو کنند و از پیشرفت اسلام در میان مردم جلوگیری کنند، برای این‌کار در زمان‌های مختلف، کارهای زیادی انجام دادند و در سال‌های اخیر تئوری اسلام‌هراسی و اسلام‌گریزی را در پیش گرفتند.

آنان برای این‌کار ابتدا با ساخت چند فیلم موثر، تلاش کردند مسلمان را یک تروریست جلوه دادند، زمانی‌که این کار به سرانجام نرسید و میل مردم به اسلام زیادتر شد و پرفروش‌ترین کتاب سال «قرآن کریم» نام گرفت؛ عملا وارد میدان شده و حتی به مردم بی‌دفاع کشور خود نیز رحم نکردند و با بم‌گذاری در کشور خود و قربانی کردن عده‌ای بی‌گناه در سرزمین‌های خود، و تمام کردن این کار به نام اسلام، تلاش کردند مسلمانان را خشن و تروریست جلوه دهند.

این سناریو با بم‌گذاری در دو برج دوقلوی آمریکا در 11 سپتامبر رقم خورد، کم کم این سناریو به کشورهای اروپایی کشیده شد و بم‌گذاری در مترو و مکان‌های عمومی شدت گرفت و مردم بی‌گناه و بی‌دفاع را به خاک و خون کشیدن، و با دست‌گیری چند نفر خود فروخته و مزدور، که خود را مسلمان جلوه دادند، تمام این انفجارها و ترورها به نام اسلام تمام شد.

همه این جنایات و کشتارهای مردم بی‌گناه، به این خاطر بود که اسلام را خشن، تروریست، آدم‌کش و مخالف با حقوق بشر معرفی کنند و با این‌کار، موج جدید اسلام‌هراسی را در بین مردم ایجاد کرده و از پیشرفت اسلام در بین مردم جلوگیری کنند.

آخرین تیر دشمنان و جنود شیطان نیز این بود که گروهی را با تفکرات شیطانی تربیت کرده و با نام اسلام و مسلمان در سرزمین‌های اسلامی، تشکیل دهد که آن‌ها با انجام کارهای وحشیانه و به دور از انسانیت، رعب و وحشتی در دل مردم ایجاد کنند و با این کار موج سوم اسلام‌هراسی را ایجاد کرده و مردم دینا را با خود همراه کنند و از اسلام ناب محمدی(صلی‌الله‌علیه‌وآله) دور کنند؛ برای این‌کار گروه تروریستی «داعش» را ایجاد کردند تا با انجام جنایات وحشت‌ناک که هیچ حیوانی آن‌ها را انجام نمی‌دهد، رعب و وحشتی در دل مردم دنیا به وجود آوردند.

اما با این همه تلاش و زحمت و هیاهو باز نتوانستند به اهداف شوم خود دست پیدا کنند و از پیشرفت اسلا در بین مردم جلوگیری کنند، و به حمد الله روز به روز بر جمعیت مسلمان دنیا افزروده شده و به زودی کل اورپا را فتح خواهد کرد.

آنان با این‌کار هرگز به هدف خود نمی‌رسند و تنها باعث شده‌اند ندای اسلام بیشتر به گوش مردم دنیا برسد و اقراد بیشتری به اسلام روی آورده و از پیروان آیین ناب محمدی(صلی‌الله‌علیه‌وآله) شوند.
به امید روزی که اسلام، کل دنیا را فرا گیرد.  

------------------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. علامه عسگری، عقاید اسلام در قرآن کریم، ج‏3، ص255.

رهروان ولایت ـ از اتهامات بزرگ که در طول تاریخ به ویژه در سال‌های اخیر، از سوی معاندان و جاهلان نسبت به پیغمبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) روا داشته شده، این است که آن حضرت را، پیامبر خشونت و خون‌ریزی معرفی می‌کنند.

اهانت روزنامه‌ای هم‌چون «شارلی ابدو» به ساحت مقدس پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) جزو همین پروژه تخریب است که سعی دارند چهره انبیاء الهی به ویژه پبامبر عظیم‌الشان اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را به گونه‌ای خشونت طلب معرفی کنند تا بشریت را از دین و اسلام دور کنند.

البته این جریان، گاهی با تروریست و خشن نشان‌دادن مسلمانان، و گاهی با اتهام خشونت طلبی به افراد معنوی و جریانات دینی و گاهی نیز با حمله به برخی از احکام اسلام مانند حدود و قصاص و... بدنبال اهداف شوم خود است.

با نگاهی گذرا به فرآن کریم در می‌یابیم که این کتاب آسمانی و الهی، بارها از اخلاق کریمانه و رحمت و رافت نبی اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نام می‌برد و حضرت را به خاطر وجود این صفت عظیم در او می‌ستاید؛ ما برای نمونه به چند آیه از این آیات اشاره می‌کنیم:

1. در عصر پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) عده‌ای حضرت را مورد اذیت و آزار قرار می‌دادند، ولی قرآن به مهم‌ترین ویژگی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) یعنی رحمت او اشاره می‌کند که باعث شد پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بتواند در برابر این‌گونه اذیت و آزارها از خود صبوری نشان دهد، قرآن می‌فرماید: «وَمِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیَّ وَیِقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَیْرٍ لَّکُمْ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِینَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِینَ آمَنُواْ مِنکُمْ[توبه/ 61] از آن‌ها کسانى هستند که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را آزار مى‌‏دهند، و مى‏‌گویند او خوش‏‌باور و گوشى است!، بگو خوش‏‌باور بودن او به نفع شماست (ولى بدانید) او ایمان به خدا دارد و (تنها) مومنان را تصدیق مى‏‌کند، و رحمت است براى کسانى از شما که ایمان آورده‏‌اند».

2. «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ[آل عمران/ 159] از ناحیه رحمت خداست که تو با مردم نرم‌خو هستی، اگر خشن و سخت‌دل بودی، مردم از گرد تو پراکنده می‌شدند».

3. «وَ مَا أرسَلنَاکَ إلّا رَحمَةً لِلعالمِین[انبیاء/107] (ای پیامبر) ما تو را فرستادیم تا رحمتى بر اهل عالم باشی».

4. «وَ انَّکَ لَعَلَی خُلُقٍ عَظیم[قلم/4] براستی تو دارای اخلاق عظیم و برجسته‌ای هستی».

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل این آیه شریفه نوشته است: «کلمه خُلق به معنای ملکه نفسانی است، و افعال بدنی مطابق اقتضای آن ملکه به آسانی از آدمی سر می‌زند، حال چه این‌که آن ملکه از فضائل باشد، مانند عفت و شجاعت و امثال آن، و چه از رذائل، مانند حرص و ترس و امثال آن، ولی اگر مطلق ذکر شود، فضیلت و خلق نیکو از آن فهمیده می‌شود. این آیه شریفه هر چند به خودی خود حُسن خلق پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را می‌ستاید و آن را بزرگ می‌شمارد، لکن با در نظر گرفتن سیاق آیه، به اخلاق اجتماعی‌ نظر دارد، اخلاقی که مربوط به معاشرت است، از قبیل استواری بر حق، صبر در مقابل آزار مردم، اشتباعدت مردم و عفو و اغماض از آنان، سخاوت، مدارا، تواضع و امثال این‌ها».[1] ایشان در جای دیگری می‌نویسد: «آن‌چه باعث ممتاز شدن پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در بین مردم، حتی غیرمسلمین شد، رفتارهای کریمانه او، صفات پسندیده و سجایای اخلاقی او بود».[2]

5. «لَقَدْ جَاءَکمْ رَسولٌ مِّنْ أَنفُسِکمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکم بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ[توبه/128] رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج‌های شما بر او سخت است و اصرار به هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است».

بنابراین، این خلق و خوی بی‌نظیر و کریمانه و خوش‌رویی وصف‌ناپذیر پیامبر رحمت و مهربانی(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود که باعث شد، مردم بلاد مختلف به او روی آورده و محبت او را در دل جا دهند و به دین او تمایل پیدا کرده و پیرو آیین او گردند و قرآن کریم نیز این اخلاق نیکوی او را ستوده و مورد تمجید قرار می‌دهد.

-----------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. تفسیر المیزان، ج19، ص619.
[2]. همان، ص931.